Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

Η υποταγή του ελληνικού κόσμου

● Διαιρεμένες πόλεις

● Αχαϊκή και Αιτωλική συμπολιτεία

● Μάχη της Πύδνας, 168 π.Χ. Ήττα Μακεδόνων, ρωμαϊκή επαρχία

● Μάχη της Λευκόπετρας, 146 π.Χ. Υποταγή ελληνικού κό­σμου στη Ρώμη. Καταστροφή Κορίνθου.

Η Καρχηδόνα συγκρούεται με τη Ρώμη

 ● Αποικία Φοινίκων, πολύ πλούσια

● Εξουσία σε πολλές περιοχές - Βόρεια Αφρική, Ισπανία, Σικελία

● Εκστρατεία Αννίβα στη Ρώμη

● Αντεπίθεση Σκιπίωνα στην Καρχηδόνα

● Νίκη Ρωμαίων στη Ζάμα, 202 π.Χ.

● Καταστροφή Καρχηδόνας, 146 π.Χ.

Το ρωμαϊκό κράτος

● Χτισμένη στις όχθες του Τίβερη

● Ανάπτυξη εμπορίου

● Βασιλιάς - πατρίκιοι πελάτες - πληβείοι

● Δύο ύπατοι - σύγκλητος

Οι τέχνες και τα γράμματα στα ελληνιστικά χρόνια

Η καθημερινή ζωή στα Ελληνιστικά χρόνια

Η αυτοκρατορία του Μ.Αλεξάνδρου χωρίζεται

Ελληνιστικά χρόνια

Οι διάδοχοι του Μ.Αλέξανδρου
            Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε δημιουργήσει ένα βασίλειο ενώνοντας τον περσικό με τον ελληνικό κόσμο. Με το θάνατο του φάνηκε ακόμα περισσότερο η αξία του έργου του και ο αντίκτυπος που είχε αυτό στην εξέλιξη του αρχαίου κόσμου. Πιο συγκεκριμένα, η εποχή που ακολούθησε το θάνατο του Αλεξάνδρου, τα Ελληνιστικά χρόνια, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Διάσπαση του κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα εξής:
• κράτος Αιγύπτου - βασιλιάς Πτολεμαίος -Πρωτεύουσα Αλεξάνδρεια
• κράτος Συρίας - βασιλιάς Σέλευκος - Πρωτεύουσα Αντιόχεια
• κράτος Περγάμου(πόλεις Μ.Ασίας) βασιλιάς Φιλέταιρος - Πρωτεύουσα Πέργαμος
• κράτος Μακεδονίας - βασιλιάς Αντίγονος Γονατάς - Πρωτεύουσα Πέλλα
Άνοδος Ηπείρου με βασιλιά τον Πύρρο ύστερα από σταδιακή αποδυνάμωση του κράτους της Μακεδονίας
• ανεπιτυχής εκστρατεία προς τη δύση (280 π.Χ.)
• προσπάθεια κατάληψης πόλεων νότιας Ελλάδας
• παράδοση Ηπείρου στους Μακεδόνες (272 π.Χ.)
Καθημερινή ζωή
• ευχάριστη ζωή με πολυτέλεια και πλούτο
• γιορτές και πανηγύρια
• λατρεία 12 θεών και Σάραπης - Ίσιδα
• ελληνιστική κοινή γλώσσα
Ανάπτυξη γραμμάτων και επιστημών
• ελληνιστικές πρωτεύουσες - πνευματικά κέντρα
• Κολοσσός της Ρόδου - Φάρος Αλεξάνδρειας - Βωμός Δία στην Πέργαμο
• Αρίσταρχος - Ευκλείδης - Αρχιμήδης - Πολύβιος

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Το πράσινο στις πόλεις


Τα δάση εκπέμπουν σήμα κινδύνου

   Τα δάση


Το δάσος είναι ένα σύνολο φυτών (δένδρα, θάμνοι, φρύγανα, πόες, λουλούδια, κ.α.), με κυρίαρχα τα δένδρα, τα οποία σε συνάρτηση με τα διάφορα ζώα, το έδαφος και το κλίμα της περιοχής, αποτελούν το δασικό οικοσύστημα.
Οι δασικές εκτάσεις φέρουν παρόμοια χαρακτηριστικά με τα δάση, με τη διαφορά ότι η βλάστηση είναι πιο αραιή. Οι περισσότερες από τις εκτάσεις αυτές, αν προστατευθούν από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, θα εξελιχθούν σε δάση.
Σήμερα, το 1/4 της ελληνικής επικράτειας (25,5% ή 33.590.000 στρ.) αποτελείται από δάση που στην πλειοψηφία τους είναι φυσικά και χαρακτηρίζονται από υψηλή βιοποικιλότητα. Επιπλέον, το 23,9% (31.540.000 στρ) της ελληνικής επικράτειας καλύπτεται από δασικές εκτάσεις, οι οποίες όμως συχνά είναι υποβαθμισμένες, καθώς βρίσκονται συνήθως κοντά σε αστικές και τουριστικές περιοχές.
Η έντονη γεωμορφολογία αλλά και η γεωγραφική θέση της Ελλάδας έχουν συντελέσει ώστε η χώρα να παρουσιάζει σπάνια ποικιλία δασών σε σχέση με την έκτασή της, καθώς και ιδιαίτερα πλούσια βιοποικιλότητα. Πέρα από τα πολυάριθμα ενδημικά και σπάνια είδη πουλιών, ερπετών και εντόμων που διαβιούν στα δάση μας, αξιόλογη και σημαντική είναι και η ποικιλία των θηλαστικών, με πιο γνωστά το κόκκινο ελάφι, την καφέ αρκούδα, το τσακάλι, τον λύκο, το αγριογούρουνο και τον ασβό.
Αξία του δάσους
Ο άνθρωπος έχει συνδεθεί πολύ στενά με το δάσος, καθώς ιστορικά του εξασφαλίζει τροφή, στέγη, ψυχαγωγία και εργασία. Πέραν όλων αυτών όμως, πολύ σημαντική είναι και η οικολογική του αξία καθώς:
  • Παράγει το απαραίτητο για τη ζωή μας οξυγόνο ενώ δεσμεύει το διοξείδιο του άνθρακα, καθώς και άλλες βλαβερές για τον άνθρωπο ουσίες
  • Μειώνει την ένταση του φωτός απορροφώντας την ερυθρή ακτινοβολία
  • Λειτουργεί ως ένα φυσικό κλιματιστικό, συμβάλλοντας στη διατήρηση του κλίματος μιας περιοχής και αμβλύνοντας τις ακραίες θερμοκρασίες
  • Μειώνει την ένταση του ανέμου και τους θορύβους
  • Συγκρατεί το νερό της βροχής και το διηθεί ομαλά στο έδαφος με αποτέλεσμα να εμπλουτίζεται ο υδροφόρος ορίζοντας και να αποτρέπονται οι πλημμύρες
  • Βελτιώνει την ποιότητα του νερού, λειτουργώντας σαν μικροβιολογικό χημικό και φυσικό φίλτρο
  • Συγκρατεί το έδαφος και αποτρέπει τη διάβρωση
  • Διατηρεί και αυξάνει την υγρασία του εδάφους και το ενισχύει διαρκώς με θρεπτικά στοιχεία
  • Εξασφαλίζει κατάλληλες συνθήκες για την προστασία, διατροφή και διατήρηση πολλών ζωικών οργανισμών
  • Βοηθά στη διατήρηση της βιολογικής ισορροπίας στη φύση
  •  
    Κίνδυνοι/απειλές
    Παρά τα αδιαμφισβήτητα οφέλη τους, τα δάση στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους και απειλές με σημαντικότερες τις καταστροφικές πυρκαγιές και τις επακόλουθες καταπατήσεις, προϊόν οικιστικών επεκτάσεων και ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Τα δάση μας δηλαδή αντικαθίστανται σταδιακά από αστικές, περιαστικές και τουριστικές εκτάσεις. 

    Fires in Greece.jpg
    Η μεγάλη πυρκαγιά στην Αττική το 2009 όπως φαίνεται από το δορυφόρο

     
     
     
     
    Η υπερβόσκηση, που συχνά έπεται των πυρκαγιών, είναι το σημαντικότερο αίτιο της εικόνας των γυμνών βουνών της χώρας. Τα ζώα (κυρίως αιγοπρόβατα) που βόσκουν ανεξέλεγκτα στο δάσος προκαλούν ζημιές στη βλάστηση, καταστρέφουν τη φυσική αναγέννηση, ποδοπατούν το έδαφος και υποβαθμίζουν τις φυσικές του ιδιότητες. Όταν η βόσκηση είναι ήπια και οργανωμένη τότε μπορεί να αποδειχθεί ωφέλιμη για την προστασία των δασών μας. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν το ανεξέλεγκτο κυνήγι και η λαθροϋλοτομία.
    Ό,τι απέμεινε από αυτό που κάποτε ήταν δάσος

Ο θάνατος του Μ.Αλεξάνδρου

Ο Μ.Αλέξανδρος καταλαμβάνει τη Μ.Ασία και την Αίγυπτο

Η Μακεδονία, μια νέα ελληνική δύναμη

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

            Μετά την πτώση της Θηβαϊκής ηγεμονίας στο προσκήνιο έρχεται μια νέα δύναμη, η Μακεδονία, που θα αλλάξει για πάντα την ιστορία της Ελλάδας και του κόσμου.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β' (359-336 π.Χ.)
Ισχυρός στρατός: Μακεδονική φάλαγγα - σάρισα
Οικονομική ανάπτυξη: Χρυσωρυχεία Παγγαίου-χρυσά νομίσματα
Πρωτεύουσα: Πέλλα, βασιλικοί τάφοι Βεργίνας
Μάχη Χαιρώνειας, 338 π.Χ.
Συνέδριο Ελλήνων-στην Κόρινθο, 336 π.Χ.
Δολοφονία Φιλίππου Β', 336 π.Χ.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (336-323 π.Χ.)
Βασιλιάς της Μακεδονίας, 336 π.Χ.
Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών, 334 π.Χ,
Μάχη στο Γρανικό ποταμό, 334 π.Χ. Νικητής ο Μέγας Αλέξανδρος
Μάχη στην Ισσό, 333 π.Χ. Νίκη Ελλήνων. Υποχώρηση Δαρείου Γ'
Κατάκτηση Αιγύπτου. Ίδρυση Αλεξάνδρειας
Μάχη στα Γαυγάμηλα, 331 π.Χ. Νίκη Αλεξάνδρου.
Πορεία προς την Ινδία
• Αντίδραση στρατιωτών - Επιστροφή στα Σούσα, 324 π.Χ.
• Πρωτεύουσα: Βαβυλώνα
Θάνατος Μεγάλου Αλεξάνδρου, 323 π.Χ.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Απέραντο κράτος κτήσεων περσικών πόλεων
Εξάπλωση ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού ως τα βάθη της Ασίας
Συμφιλίωση δυτικού και ανατολικού κόσμου και δημιουργία ενός οικουμενικού πολιτισμού

Η ηγεμονία της Θήβας

Η Θήβα και η Βοιωτική συμμαχία

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Η ηγεμονία της Σπάρτης

    Ηγεμονία της Σπάρτης


Τριάκοντα τύραννοι στην Αθήνα.

Βοήθεια στο βασιλιά Κύρο - Αποστολή στρατού με το βασιλιά Λύσανδρο.

Συμμαχία Αθήνας - Θήβας - Κορίνθου κι άλλων εναντίον της Σπάρτης.

Βοιωτικός ή Κορινθιακός πόλεμος.

Ανταλκίδειος ειρήνη (386 π.Χ.).

Οι κυριότερες φάσεις του πολέμου

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ



Στάδια πολέμου

431π.Χ.  Εισβολή Πελοποννησίων στην Αττική - Οι Αθηναίοι   καταφεύγουν στα Μακρά Τείχη.

429π.Χ.  Λοιμός στην Αθήνα - θάνατος Περικλή.

425π.Χ.  Αιχμαλωσία Σπαρτιατών στη Σφακτηρία της Πύλου.

422π.Χ.  Ήττα των Αθηναίων στην Αμφίπολη.

421π.Χ.  Νικίειος ειρήνη.


415π.Χ.  Σικελική εκστρατεία - Καταστροφή αθηναϊκού 
              στόλου.

413π.Χ.  Οι Σπαρτιάτες στη Δεκέλεια-Πολιορκία της Αθήνας


406π.Χ.  Ναυμαχία στις Αργινούσες-Νίκη των Αθηναίων

405π.Χ. Ναυμαχία στους Αιγός ποταμούς-Πανωλεθρία του αθηναϊκού στόλου

404π.Χ. Τέλος Πελοποννησιακού πολέμου - 
              Νίκη Σπαρτιατών.

                  

                          

Το νερό, πολύτιμες σταγόνες

Μαγειρεύουμε με ελαιόλαδο

Η ελιά στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο

Η πιο αρχαία ελιά του πλανήτη βρίσκεται στην Ελλάδα  Εκτιμάται πως ξεπερνά σε ηλικία τα 3.000 χρόνια
Η πιο αρχαία ελιά της Ευρώπης βρίσκεται στην Κρήτη
     Η αρχαία ελιά που βλέπετε στη φωτογραφία βρίσκεται στην Κρήτη και είναι ένα από το επτά ελαιόδενδρα στην περιοχή της Μεσογείου που η ηλικία τους ξεπερνάει τα 3.000 χρόνια. Αν και η ακριβής ηλικία του δεν μπορεί να επαληθευτεί, η Μνημειακή Ελιά των Βουβών -όπως ονομάζεται- θεωρείται ότι είναι το αρχαιότερο ελαιόδεντρο από τα επτά και γι αυτό το λόγο έχει χαρακτηριστεί «σαν διατηρητέο μνημείο της φύσης, λόγω του ιδιαίτερου αισθητικού, οικολογικού και ιστορικού ενδιαφέροντός του».
 Το δέντρο βρίσκεται στο χωριό Βούβες στα Χανιά της Κρήτης (και συγκεκριμένα στις κάτω Βούβες) ενώ τα τελευταία χρόνια ακριβώς δίπλα λειτουργεί το Μουσείο Ελιάς Βουβών. Η παρουσία στην περιοχή και άλλων αιωνόβιων ελιών μαρτυρά έναν αρχαίο ελαιώνα.
Γενικότερα τα ευρήματα αρχαίου οικισμού στην ευρύτερη περιοχή, φανερώνουν φανερώνούν έντονη παρουσία του ανθρώπου από την αρχαιότητα.
Αν και η ακριβής ηλικία της ελιάς είναι δύσκολο να υπολογιστεί, υπολογίζεται μεταξύ 3.000 και 5.000 ετών. Οπως διαβάζουμε στο eleodendro.gr, το συγκεκριμένο αιωνόβιο, ζωντανό και καρπερό σήμερα, ελαιόδεντρο έχει χαρακτηριστεί-παγκοσμίως μνημείο της φύσης και εκατοντάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο το επισκέπτονται κάθε χρόνο.
Το εντυπωσιακό αυτό δένδρο στην βάση του είναι αγριελιά (πράγμα που επιβεβαιώνει την αρχέγονη φύση της) και στην συνέχεια εξημερώθηκε από τον άνθρωπο με την ποικιλία τσουνάτη.









 

Η ελιά

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Η Μητέρα του Χριστού

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 2: Η Μητέρα του Χριστού

To πρόσωπο της μητέρας

Από την ελληνική ποίηση

Γεράσιμος ΜαρκοράςΜάνα
Αποτέλεσμα εικόνας για πινακες ζωγραφικης μητερα παιδι
Μάνα! Δεν βρίσκεται λέξη καμία
να’ χει στον ήχο της τόση αρμονία,
σαν ποιός να σ’ άκουσε με στήθος κρύο,
όνομα θείο;

Παιδί από σπάργανα ζωσμένο ακόμα,
με χάρη ανοίγοντας γλυκά το στόμα,
γυρνάει στον άγγελο που τ’ αγκαλιάζει
και Μάνα! κράζει.

Στον κόσμο τρέχοντας ο νέος διαβάτης
πέφτει στ’ αγνώριστα βρόχια τσ’ απάτης,
και αναστενάζοντας, Μάνα μου! λέει,
Μάνα! και κλαίει.

Της νιότης φεύγουνε τ’ άνθια κ’ η χάρη
τριγύρω σέρνεται με αργό ποδάρι,
ώσπου στην κλίνη του, σα βαρεμένος,
πέφτει ο καημένος.

Και πριν την ύστερη πνοή του στείλει,
αργά ταράζονται τα κρύα του χείλη,
και με το Μάνα μου! πρώτη φωνή του,
πετά η ψυχή του.

Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Προς την μητέρα μου
                                                                            
Μάννα μου, ἐγώ ᾽ μαι τ᾽ ἄμοιρο, τὸ σκοτεινὸ τρυγόνι
ὁποὺ τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος, βροχὴ ποὺ τὸ πληγώνει.
Τὸ δόλιο! ὅπου κι ἂν στραφεῖ κι ἀπ᾽ ὅπου κι ἂν περάσει,
δὲ βρίσκει πέτρα νὰ σταθεῖ κλωνάρι νὰ πλαγιάσει.

Ἐγὼ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ᾽ ἀποδαρμένη
μέσα σὲ πέλαγο ἀνοιχτό, σὲ θάλασσ᾽ ἀφρισμένη,
παλαίβω μὲ τὰ κύματα χωρὶς πανί, τιμόνι
κι ἄλλη δὲν ἔχω ἄγκουρα πλὴν τὴν εὐχή σου μόνη.

Στὴν ἀγκαλιά σου τὴ γλυκειά, μανούλα μου, ν᾽ ἀράξω
μὲς στὸ βαθὺ τὸ πέλαγο αὐτὸ πριχοῦ βουλιάξω.
Μανούλα μου, ἤθελα νὰ πάω, νὰ φύγω, νὰ μισέψω
τοῦ ριζικοῦ μου ἀπὸ μακρυὰ τὴ θύρα ν᾽ ἀγναντέψω.


Στὸ θλιβερὸ βασίλειο τῆς Μοίρας νὰ πατήσω
κι ἐκεῖ νὰ βρῶ τὴ μοίρα μου καὶ νὰ τὴν ἐρωτήσω.
Νὰ τῆς εἰπῶ: εἶναι πολλά, σκληρὰ τὰ βασανά μου
ὡσὰν τὸ δίχτυ ποὺ σφαλνᾶ θάλασσα, φύκια κι ἄμμο

εἶναι κι ἡ τύχη μου σκληρή, σὰν τὴv ψυχὴ τὴ µαύρη
π᾽ ἀρνήθηκε τὴν Παναγιὰ κι ὁ πόλεος δὲν θά ᾽βρει.
Κι ἐκείνη μ᾽ ἀποκρίθηκε κι ἐκείνη ἀπελογήθη:

 Ἦτον ἀνήλιαστη, ἄτυχε, ἡ μέρα ποὺ γεννήθης
ἄλλοι ἐπῆραν τὸν ἀνθὸ καὶ σὺ τὴ ρίζα πῆρες
ὄντας σὲ ἒπλασ᾽ ὁ Θεὸς δὲν εἶχε ἄλλες μοῖρες.


Κοιμάται το παιδάκι μου (νανούρισμα)

Κοιμάται το παιδάκι μου με τη γλυκιά του μάνα.
Kοιμάται το παιδάκι μου στην αργυρή του κούνια,
στην αργυρή και στη χρυσή και στη μαλαματένια.
Kοιμήσου συ, παιδάκι μου, κι εγώ σε νανουρίζω,
κι εγώ την κούνια σου κουνώ, γλυκά να σε κοιμίζω.
Kοιμήσ' αστρί, κοιμήσ' αυγή, κοιμήσου, νιο φεγγάρι,
κοιμήσου, κυρά θάλασσα με το χρυσό σου ψάρι.


Διηγήσεις για τη Μητέρα του Χριστού

Αποτέλεσμα εικόνας για εικόνες της παναγίας1.  Για την Παναγία από την παράδοση της Εκκλησίας

Ο Ιωακείμ και η Άννα ήταν δυο φτωχοί και ταπεινοί άνθρωποι που ζούσαν στα Ιεροσόλυμα. Κατάγονταν και οι δύο από τη βασιλική γενιά του Δαβίδ και χρόνια ολόκληρα παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Η ατε κνία στους Ισραηλίτες εκείνη την εποχή θεωρείτο κάτι πολύ κακό. Σε προχωρημένη ηλικία έγιναν τελικά γονείς και απέκτησαν την Μαρία. Γι’ αυτό τον λόγο, όταν η Μαρία ήταν ακόμη παιδούλα τριών χρονών, την αφιέρωσαν στον ναό της Ιερουσαλήμ.
Η είσοδος της Μαρίας στον ναό, ονομάστηκε «Εισόδια» της Θεοτόκου.

Γιορτές για τη μητέρα του Χριστού

Οι γιορτές για την Παναγία λέγονται Θεομητορικές (= για τη μητέρα του Θεού).
Για τους Ορθόδοξους χριστιανούς, κάποιες από αυτές είναι:
Ø  Η Γέννηση της Θεοτόκου, που γιορτάζεται στις 8 Σεπτεμβρίου
Ø  Τα Εισόδια της Θεοτόκου, που γιορτάζεται στις 21 Νοεμβρίου
Ø  Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, που γιορτάζεται στις 25 Μαρτίου
Ø  Η Κοίμηση της Θεοτόκου, που γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου

Στις 25 Μαρτίου στην Ελλάδα γιορτάζουμε διπλά. Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την αρχή της επανάστασης που άρχισαν το 1821 για να ελευθερωθεί η Ελλάδα από τον τουρκικό ζυγό που διαρκούσε κοντά στα 400 χρόνια.



2.  Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου στην Καινή Διαθήκη

Αποτέλεσμα εικόνας για ο ευαγγελισμός της θεοτόκουΣτην πόλη Ναζαρέτ ζούσε ένα νεαρό κορίτσι που λεγόταν Μαριάμ. Ήταν αρραβωνιασμένη με κάποιον που τον έλεγαν Ιωσήφ.
Μια μέρα παρουσιάστηκε ο άγγελος στη Μαριάμ και της είπε: «Χαίρε εσύ, η προικισμένη με τη χάρη του Θεού!» Η Μαριάμ ταράχτηκε, ο άγγελος όμως της είπε: «Μη φοβάσαι, Μαριάμ. Θα γεννήσεις γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει σπουδαίος και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου».
Η Μαριάμ τότε ρώτησε: «Πώς θα μου συμβεί αυτό, αφού δεν έχω συζυγικές σχέσεις με κανέναν άντρα;»
Ο άγγελος της απάντησε: «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει πάνω σου και η δύναμη του Θεού θα κάνει αυτό το θαύμα∙ γι’ αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννήσεις θα ονομαστεί Υιός του Θεού. Μάθε ακόμα ότι η συγγενής σου η Ελισάβετ θα αποκτήσει κι αυτή παιδί, αν και είναι πολύ ηλικιωμένη. Για τον Θεό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο».
Η Μαριάμ τότε είπε: «Είμαι μια δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημά του σ’ εμένα όπως μου το είπες».
Λκ 1, 26-38

Ένας άγγελος , σταλμένος από τον Θεό, εμφανίστηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και του είπε: «Ιωσήφ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαρία∙ γιατί το παιδί που περιμένει είναι ο Υιός του Θεού. Θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, που σημαίνει: Ο Θεός σώζει. Γιατί ο Θεός μέσω αυτού θα σώσει τον λαό του».
Με όλα αυτά που έγιναν εκπληρώθηκαν τα λόγια που είχε πει ο προφήτης:
Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος
και θα γεννήσει γιο,
και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ,
που σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας.
Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία.
Μτ 1, 18-24



Ποιήματα και τραγούδια για την Παναγία

Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός, φαντάζεται κάπως έτσι τη σκηνή που ο Ιωσήφ φέρνει τη Μαρία στο σπίτι του στη Ναζαρέτ:

Ολόγυρα το ζώνουνε τα περιβόλια πλήθος,
κι είν’ απ’ ασβέστη οι τοίχοι του κι απ’ άχερο η σκεπή∙
κι απ’ έξω αχνάρια της δουλειάς, ξαλάφρωμα στο στήθος,
οι φλούδες οι μυριστικές του ξύλου κι η σιωπή.

Τα λίγα σύνεργα στητά ξοπίσω από τη θύρα
παραμερίζει ο Ιωσήφ η κόρη να διαβεί.
Θάμπος τα φρένα του κρατεί, καθώς κοιτάζει γύρα
μια λάμψη να ξεχύνεται, μιαν αστραπή βουβή …

Τέλος, τολμάει τα χείλη του ν’ ανοίξει: «Είναι δικό σου
το σπίτι, ο κήπος γύρω μας ‘πο τούτη τη στιγμή.
Κι εγώ ο υπήκοος του Θεού κι αρραβωνιαστικός σου
φεύγω στ’ αντίκρυ το χωριό να χτίσω οικοδομή …»

Μένει μονάχη η Μαριάμ, κοιτάζει ολόγυρά της,
βάζει σε τάξη σιωπηλά την φτωχική στρωμνή,
στει το τραπέζι σε γωνιά βαθιά στην καμαρά της
και δίπλα στο παράθυρο το χαμηλό σκαμνί …




Κ. Βάρναλης, Οι πόνοι της Παναγιάς


Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποιάν κορφήν ερημική;
Δεν θα σε μάθω να μιλάς και τα’ αδικο φωνάζεις.
Ξέρω, πως θα’ χεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
Που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.
……………………………………………..
Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής,
κι η Αλήθεια σου κτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μην το πεις.
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν να το σηκώσουν.
Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή απ’ την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Νικηφόρος Βρεττάκος, "Η χαρά της Παναγιάς"

Η Παναγιά χτενίζει τα χρυσά της μαλλιά
στο μικρό της παράθυρο
μια
θαλασσιά πεταλούδα πετά γύρω απ' τη μια της
πλεξούδα που κρέμεται.
Βασιλεύει ο ήλιος,
Ο Ιωσήφ ανεβαίνει πιο ψηλά να της κόψει
ένα κόκκινο άνθος.





Στη μαύρη Παναγιά

Καλή μου Μητέρα Παναγιά, οι κίτρινοι σου δάνεισαν το χρώμα τους,
οι κόκκινοι σ’ έκαναν ίδια με τις γυναίκες τους.
Θα αρνηθείς το δικό μας, το μαύρο χρώμα;
Αλλά από την ημέρα της Κοίμησής σου,
από κείνη τη δοξασμένη μέρα
που σε δέχτηκαν οι ουρανοί,
δεν έχεις πια χρώμα.
Μάλλον έχεις όλα τα χρώματα:
Είσαι κίτρινη με τους κίτρινους,
με τους κόκκινους κόκκινη,
είσαι λευκή με τους λευκούς
και με τους μαύρους μαύρη.
Είσαι μια Μάνα με τόσα παιδιά,
τόσο διαφορετικά
κι όμως ενωμένα κοντά σου.
                 Πατήρ Αλβέρτος, από το Κογκό


Η μητέρα του Χριστού στο Κοράνιο

Το Κοράνι δέχεται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε «εκ Μαρίας της Παρθένου». Δίνει, εξαιρετικά τιμητική θέση στην Παναγία και μιλάει πολλές φορές γι’ αυτήν με πολύ μεγάλη ευλάβεια. Την ονομάζει Μαριάμ και την χαρακτηρίζει «άσπιλη παρθένο», «ενάρετη μητέρα του Ιησού», «αγνή από κάθε κηλίδα ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες».
Ένα ολόκληρο κεφάλαιο, το 19, ονομάζεται Σούρα Μαριάμ και είναι αφιερωμένο σ’ αυτήν. 
Ως θαύματα που έχουν σχέση με τη ζωή της περιγράφονται: η εκλογή της ανάμεσα σ’ όλες τις γυναίκες του κόσμου, η γέννησή της, τα νεανικά της χρόνια, η σύλληψη του Ιησού. Σε πολλά μέρη του Κορανίου τονίζεται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε με τρόπο υπερφυσικό από την «αγία Παρθένο Μαριάμ» και από το «πνεύμα του Θεού». Μάλιστα, ο Ιησούς αναφέρεται ως «Ιησούς, ο υιός της Μαριάμ», αν και οι Άραβες πάντοτε όταν αναφέρονται σε κάποιον λένε ότι είναι γιος κάποιου άνδρα. Αυτή η αναφορά είναι ιδιαίτερα τιμητική για τη Μαριάμ, δείχνει πόσο σημαντικό πρόσωπο τη θεωρούν ότι είναι.
Οι μουσουλμάνοι τη σέβονται ως μητέρα του Μεσσία και όχι ως Θεοτόκο (μητέρα του Θεού). Δε δυσκολεύονται όμως να την επικαλεσθούν ως «Δέσποινά μας, κυρία μας Μαριάμ». Ένας κορανικός στίχος, που δείχνει το μέγεθος της τιμής που δόθηκε από τον Αλλάχ στον Ιησού και τη μητέρα του, γράφει ότι τους κατέστησε «σημείον του σύμπαντος κόσμου», δηλαδή, κάτι εξαιρετικά μοναδικό και σημαντικό για όλη την κτίση, θα λέγαμε.